Λέει το άρθρο
http://www.nooz.gr/economy/den-plirono-kai-stis-asfaleies-ix ότι 1.000.000 είναι τα ανασφάλιστα οχήματα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Και το πιστεύουμε. Γιατί είτε είναι 500 χιλιάδες είτε 1500 χιλιάδες, το ίδιο κάνει.
Σε αντίθεση με τα διόδια και τα λεωφορεία, τα ανασφάλιστα ΙΧ είναι πολύ παλιά ιστορία. Κυρίως γιατί το σκεπτικό του οδηγού είναι το υπερ-κλασικό "εγώ προσέχω" ή "αφού τόσα χρόνια δε μου έχει τύχει" ή άλλα παρόμοια. Παρόμοια στην έκφραση, πανομοιότυπα επί της ουσίας. Είτε ανήκουν στο ευρύτερο κομμάτι της κοινής λογικής που έχει πλήρη αδυναμία να κατανοήσει στατιστικές έννοιες, είτε απλώς δε θέλουν να πληρώσουν ένα ποσό που
φαίνεται υψηλό. Δεκτό ως εδώ, και γιαυτό έρχεται ο νόμος και λέει να είναι υποχρεωτικό. Μάλιστα πάει ένα (παράλογο ίσως) βήμα παραπέρα, και λέει ότι πρέπει να έχουμε το αποδεικτικό της
πάντα μαζί μας --σε αντίθεση με τις άλλες δυτικές χώρες.
Όμως, και πάλι σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πολιτισμό, στην Ελλάδα ο νόμος έφτασε ως το υποχρεωτικό του θέματος, και σταμάτησε εκεί. Δεν προχώρησε στα σημαντικά. Και αυτά τα σημαντικά που επιμελώς αμέλησε, είναι που μας έχουν ταλαιπωρήσει σε βαθμό κακουργηματος εδώ και δεκαετίες. Παθών και εγώ, όπως και αμέτρητοι άλλοι, έχω στηθεί σε τηλέφωνα, ουρές, δικαστήρια, για μήνες ή για χρόνια ολόκληρα(!), για να διεκδικήσω ή για για εισπράξω μια αυτονόητη αποζημίωση.
Διότι ως γνωστόν, σε περίπτωση ατυχήματος, ο παθών ζητά την αποζημίωσή του από τον άλλον εμπλεκόμενο, δηλαδή την άλλη ασφαλιστική εταιρεία. Εξαιρούνται όσοι έχουν μικτή, αλλά ξέρετε πολλούς τέτοιους;
Αμέσως-αμέσως χάνεται παντελώς το νόημα του να πληρώνει κανείς μια ακριβή ασφαλιστική εταιρεία.
Η ποιότητα και το επίπεδο των υπηρεσιών που (αν χρειαστεί) θα αναζητήσει, θα είναι από την εταιρεία του άλλου! Και η αλληλουχία των γεγονότων και καταστάσεων που γεννιούνται από αυτόν τον παραλογισμό της αγοράς ασφαλειών είναι που οδήγησε στο γνωστό ξεκαθάρισμα εταιρειών των τελευταίων ετών. Βέβαια, τόσα χρόνια, η απίθανη ταλαιπωρία που έχουν υποστεί χιλιάδες και χιλιάδες οδηγοί πέρασε στο ντούκου.
Και συνεχίζει να περνά στο ντούκου (Count Dooku?), μιας και ο νόμος παραμένει ως έχει. Αντί να ισχύει το απολύτως λογικό και προφανές: Καθένας να αποζημιώνεται από την ασφαλιστική
που ο ίδιος πληρώνει, και οι εταιρείες μετά να τα βρίσκουν όπως θέλουν. Όοοοοχι! Που νομίζουμε ότι βρισκόμαστε; Στην πολιτισμένη Ευρώπη; Επινοήθηκε το περίφημο και πλήρως ανόητο "φιλική δήλωση", αλλά επί της ουσίας τα πράγματα παρεμένουν ως είχαν. (Βαριέμαι να εξηγώ γιατί είναι ανόητη η φιλική δήλωση τώρα. Βαριέμαι να γράφω και για τα σοβαρά κενά του υποπροϊόντος "νομική προστασία".)
Οπότε, και για να συνδέσω και τον τίτλο, μήπως να σταματήσω να πληρώνω και την ασφάλεια; Αφού πρόκειται (και πάλι) για υπηρεσία που δεν χρησιμοποιώ εγώ.
